donderdag 27 februari 2014

Rondje Randmeer, van Ermelo via Harderwijk naar Elburg en terug.

De Groene Weg naar de Middellandse Zee
Het reisverslag vind je door rechts  op oktober 2013 te klikken.
Veel plezier met het lezen.





Rondje Randmeer, van Ermelo via Harderwijk naar Elburg en terug. Afgelegde afstand : ongeveer 62 km. Ik ga via knooppunten en LF routes:
12-12-2013 
Ermelo, de Bosrand is de start. Kp 78, 77, bij de voorrangsweg naar links. Richting Harderwijk. Over de fietsbrug en dan over de snelweg. Daarna ga ik naar rechts, een fietsstraat. Die fiets ik steeds rechtdoor en kom weer over een viaduct. Dan bij de moskee naar rechts en dan naar links een fietspad op. Deze blijven volgen tot het eind en daar naar rechts. Einde oversteken en naar rechts. Om de garage heen naar links en dan de weg naar Lelystad volgen. Dit heet de Knardijk. Op de rotonde naar rechts en dan het fietspad langs het randmeer volgen tot de brug bij Elburg. Hier volg ik eerst de Lf9b en later de LF23 naar het westen. De LF 23 blijven volgen tot kp55 en dan naar 11, maar waar je rechts moet , ga je rechtdoor en aan het eind links. Dan kom je bij een grote fietsbrug over het spoor en daarna over de A28,  dan langs het Beekhuizerzand naar kp50, 77 en 78. Zo ben ik rond.
In werkelijkheid reed ik iets anders, maar deze beschrijving is door anderen ook te volgen.
Ik heb verhaal hieronder vertel ik de route zoals ik die reed.

Het is op deze donderdag in december al redelijk vroeg zonnig, na een nevelig begin. Ik ben van plan om vandaag een lekkere lange tocht te gaan maken. Maar de temperatuur is nog op winterstand. Dus is heel vroeg vertrekken niet een verstandige zet.
Al doende is het precies twaalf uur als ik vertrek. Eerst ga ik op weg naar kn77. dan fiets ik langs de Haspel en de Strokel, de Koesteeg richting kp50. Bij de Leuvenemseweg steek ik over en ga op het fietspad naar links. Zo kom ik na het vanderValkhotel bij de enorme fietsbrug. Het is een leuke klim. Ik kom met de gewone versnellingstand boven en erover. Dan na de A28 ga ik rechtsaf. Hier staan zomers paarden, maar nu heb ik ze niet gezien. Aan het eind gaat het rechtdoor over het spoor, dat je niet kunt zien. Om de moskee heen. Het is een mooi gebouw. Dat gaat naar rechts en dan meteen naar links over een fietspad achter de huizen langs. Dat leidt uiteindelijk tot de Harder. Hier oversteken om naar de Knardijk te komen. Ze zijn alweer met de aanleg, of het verleggen van de weg bezig. Als fietser kun je er goed langs. Zo, dan ben ik uit het bewoonde gebied met al zijn verkeer en drukte. Zo meteen nog de rotonde en daar naar rechts. Er staat een bord met restaurant. Zal ik iets gaan eten? Nee, ik heb genoeg bij me. Ik rijd door. Het gaat met de zon opzij, en de wind schuin achter lekker snel en gemakkelijk.
's Zomers is het hier best vol met fietsers en zonaanbidders zo langs de waterkant. Maar nu is er niets te beleven van dat. Alleen de watervogels, het riet en de zon. Als ik ongeveer een uur heb gefietst, kijk ik uit naar een bankje. Er zal wat brandstof in mijn lijf moeten. Zonder benzine loopt de motor niet. Ik weet dat er straks een bankje komt. Lekker met het gezicht in de zon zitten. Dat valt een beetje tegen. Want het betekent, dat ik ook met het gezicht in de wind zit. Geregeld waait er een stukje van mijn sla uit mijn kom als ik het in mijn mond wil steken. Gelukkig zijn het maar enkele stukjes. Bijna alles komt in dat kauwhol en zorgt straks voor energie. Als het middagmaal genuttigd is en ik redelijk koud ben geworden, ga ik snel weer verder. Ik word ook gauw weer warm.
Dan nadert de brug over het randmeer om richting Elburg te gaan. Als het zomer is en de dag lekker lang en ik eerder zou zijn vertrokken, dan kun je hier ook rechtdoor gaan en naar Kampen rijden.
Nu ga ik over de brug en dan met een zotte bocht eronder door om links van de weg naar Elburg te gaan. Voor de verandering rijd ik kriskras door het stadje. En dan weer terug naar de benzinepomp om de LF 23 verder te volgen. Even verder gaat de route naar de overkant. Nu is de weg rustig en kun je makkelijk oversteken. In het toeristenseizoen is dat wel anders. Ongeacht het jaargetijde moet ik altijd de terugweg tegen de wind in. Logisch als je eerst naar het oosten en dan naar het westen rijdt. Het betekent wel dat ik een windstopper extra aantrek.


Bij de restanten van de Ludgeruskerkje eet ik nog een appel en kijk er wat rond. Zo word ik weer iets warmer. Dan rijd ik de LF 23  verder tot ik weer in de bossen van de Veluwe kom. Hiervoor ga ik eerst nog over het spoor en de A50 met behulp van een enorme fietsbrug als een haarspeldbocht omhoog en glooiend naar omlaag. Daar is het Beekhuizerzand met een ondergaande zon.
 Het is elke keer weer een leuke rit. Je komt uit de bossen en gaat langs het water en door de polders met hun ruimte, wind en vergezichten om dan weer te eindigen in de beslotenheid van de bossen van de Veluwe. Tot slot ga ik nog naar het dorp om wat eten te halen. Zo is het net of ik een fietsvakantie dag beĆ«indig met inkopen voor het avondeten. Toch een beetje een vakantietrektocht, in de winter